Suche

Musikalische Stadtgeschichte – Krätzjer klassisch

Vun Fraulück un Mannsbilder – Kölns vergnüglichste Geschichtsstunde –  mit Günter Schwanenberg im H&Ä-Café.
D’r Schwanenbergs Jünter wor widder he. Dismol mit Leedcher un Verzällcher övver dat iewije Jedöns zwesche Fraulück un Mannsbilder.
Ävver nur Verjnöje wor dat dismol nit. Et joov jo vill ze laache un ze jriemele, ävver et jov noch mieh för ze prakesiere un nohzedenke.
Un et Fazit kütt hück janz vürre: wat hammer et doch jot hückzedaachs, och wenn noch vill ze dunn is. De Welt is zwa immer noch nit jerääch, de Kääls han immer noch mieh zu Kamelle als wie de Fraulück, ävver besser jewoode is et doch in de letzte Johrhunderte. E bissje!

Dä Schwanenbergs Jünter fing aan – wie künnt et anders sin – met dä Jeschich vom Adam un singem Eevje im Paradies. Mer kenne se all, die Jeschich met däm Appel un dä Schlang. Un nohdäm die zwei rus wore us däm Paradies, jingk et met de Fraulück eets ens janz ärch de Berch eraff. Se hatte nix mieh ze sare, de Kääls däte se versteche, un do hät sich lang nix dran jeändert.

De Leedcher däte et verzälle:
Dä Mann /  dä Kääl – dat Minsch, dat Frauminsch,
Dä Jung – dat Weech.

De Frau wor en Saach, selvs in der Sproch krät se nit de Fraulücks-Atikel (usser et wor en Hääp, dann wor se „de Ahl“).
De Kääls stundte im Lävve, jinken us däm Huus för ze ärbeede un et Jeld ze verdeene, de Pulletick ze maache, dä janze Krom am Loofe ze halde. De Fraulück wore ze Hus: Pänz (vill Pänz!), Küch, Wäsch, et nett maache för dä Mann. Bei de bessere Lück in de hühtere Etage joov et Mädcher för de Ärbeit, do wor de Frau en der Haupsaach Tekerazijon, bei de kleinere Lück moote de ärm Frauminsche de janze Plackerei selvst dunn.
Em eetste jruße Kreech komen dann „de Fraue an de Maach“. Se mohte ärbeide jonn (nit statt, sondern zosätzlich zu däm, wat se alt suwiesu aan de Backe hatte): Se jingken in de Fabricke, fuhre de Stroßebahne, woren de Chefs in de Jeschäfte, däte Hüser baue.

In vill Leedcher un Verzällcher verklörte de Sänger un Verzäller Schwanenberg mit Leedcher, mietstendeils us dem 19. Johrhundert, wie et wor met de Fraulück un met de Mannsbilder.
Et wor ne verjnöchliche Ovend, ävver ze knabbere hät mer noch en janze Zick länger. Et jitt noch vill ze dun!
DS

PS: För de Ortejrafie weed kin Jarantie övvernomme!

Nächste Veranstaltungen

Folgen Sie uns auf Facebook!

Unsere Förderer & Partner

Weitere aktuelle Nachrichten lesen